اهواز شهری بزرگ، گرم و پرانرژی است؛ شهری که ظرفیت دارد شادتر، زندهتر و قابلزندگیتر از وضعیت امروز باشد. سالهاست که شهروندان این کلانشهر با مشکلاتی روبهرو هستند که میشد خیلی زودتر برای آنها چارهای اندیشید؛ مشکلاتی که هر روز و هر ساعت، روی کیفیت زندگی مردم اثر میگذارد.
*۱) آبگرفتگی پس از هر باران؛ دغدغهای که نباید ادامه پیدا کند*
باران برای بسیاری از شهرها یک نعمت است، اما برای اهواز تبدیل به نگرانی شده. مردم نباید هر سال با بارشهای معمولی، گرفتار آبگرفتگی، تردد سخت و مشکلات روزمره شوند.
این مسئله پیچیده نیست؛ مردم تنها یک خواسته ساده دارند:
*“روزهای بارانی باید عادی باشد، نه بحرانی.”*
حل مشکل آبهای سطحی نه یک پروژه مقطعی، بلکه یک حق شهروندی است. با برنامهریزی درست و پیگیری مداوم، میتوان این نگرانی چنددهساله را پایان داد.
*۲) اهوازِ بانشاط؛ شهری که شادی و جوانی در آن باید بیشتر حس شود*
کلانشهری مثل اهواز باید برای جوانانش الهامبخش باشد؛ جایی برای ورزش، موسیقی، تفریح، معاشرت، و تجربههای تازه.
*اما امروز چه چیزی کم داریم؟*
فضای تفریحی مناسب خانوادهها
مجموعههای ورزشی در دسترس جوانان
پارکها و بوستانهای بزرگ با امکانات واقعی
مسیرهای پیادهروی و دوچرخهسواری
ساحلسازی جذاب در کنار کارون
*واقعیت این است که شادی جمعی یکی از نیازهای اساسی مردم است. شهری که برای تفریح مردم چیزی برای ارائه نداشته باشد، نشاط، امید و ارتباط اجتماعی را از دست میدهد.*
اهواز باید شهری باشد که جوانانش به آن افتخار کنند؛ شهری که خانوادهها بتوانند در آن آرامش، سرگرمی و رفاه پیدا کنند.
*۳) تفرجگاهها و فضاهای عمومی؛ جایی که شهر زنده میشود*
تجربه شهرهای موفق دنیا نشان میدهد که پارکها، پیادهراهها، بوستانها، ساحلها و مجموعههای تفریحی همان جایی هستند که مردم در آن کنار هم قرار میگیرند و شهر نفس میکشد.
*اهواز نیز ظرفیتهای بینظیری دارد:*
> کارون، که میتواند به زیباترین محور تفریحی جنوب کشور تبدیل شود
> فضاهای وسیع بکر در شرق و غرب شهر
> امکان ایجاد پارکهای بزرگ خانوادگی
> ظرفیت ساخت مجموعههای ورزشی، تفریحی و فرهنگی مردمی
*اینها سرمایههایی هستند که اگر درست مدیریت شوند، چهره زندگی روزمره مردم را عوض میکنند.*
*۴) محلات قدیمی و مناطق کمبرخوردار؛ جایی که باید اول دیده شود*
توسعه واقعی از دل محلات میآید. مردمی که سالها از نداشتن امکانات اولیه شهری رنج بردهاند باید در اولویت قرار بگیرند.
بازآفرینی محلات، آسفالت مناسب، روشنایی استاندارد، فضاهای ورزشی محلی و پارکهای کوچک خانوادگی باید در صدر برنامههای شهری باشد.
*۵) شهری برای زندگی، نه فقط برای عبور*
اهواز باید جایی باشد که مردمش در آن زندگی کنند، نه فقط کار کنند و از آن عبور کنند.
شهر باید شاد باشد، ایمن باشد، و به مردمش حس تعلق بدهد.
این اتفاق زمانی ممکن میشود که مدیریت شهری بهجای پروژههای مقطعی، با حال خوب مردم شود.
< 🔶 جمعبندی
*اهواز میتواند شهری باشد با:*
> خیابانهایی که باران در آنها بحران ایجاد نکند،
> پارکها و ساحلهایی که خانوادهها بعد از یک روز سخت، در آن آرامش پیدا کنند،
> فضاهای ورزشی و تفریحی که جوانان را در شهر نگه دارد،
*محلاتی که دوباره جان بگیرند.*
*اینها خواستههای عجیب یا غیرممکن نیستند؛ خواستههای طبیعی مردم یک کلانشهرند.*
*شهر زمانی زنده است که مردمش لبخند بزنند؛*
*و اهواز ظرفیت آن را دارد که دوباره شهرِ زندگی، شهرِ نشاط و شهرِ جوانان باشد*.
