در تاریخ پرافتخار این سرزمین، نام‌هایی هستند که با خون دل بر کاغذ زمان نقش بسته‌اند. بی‌بی لوعه، بانوی دلاور شادگانی، از جمله این اسطوره‌های ماندگار است که زندگی‌اش درسی عملی از عشق به میهن و مقاومت در برابر طوفان‌های روزگار است.
ایستادگی در بحران: انتخاب میهن بر آسایش
وقتی صدای غرش جنگ به گوش می‌رسید و بسیاری راه کوچ را در پیش می‌گرفتند،بی‌بی لوعه با قامتی استوار در شادگان ماند. این ماندن، نه از روی ناچاری، که از سر عشقی ژرف به زادگاهش بود. او ثابت کرد وطن فقط جغرافیا نیست، خاطره‌ها و ریشه‌هاست.
پناهگاهی به وسعت یک شهر
در روزهای سخت جنگ،خانه ساده این بانوی بزرگ به ملجأ امید برای بسیاری از همشهریانش تبدیل شد. او با دلیری و مهربانی، به یاری نیازمندان شتافت و نشان داد که پشت جبهه‌های نبرد، قهرمانانی گمنام دارند از جان می‌گذرند.
ترسیم جدیدی از زن موفق ایرانی
موفقیت بی‌بی لوعه در مدارج دانشگاهی یا ثروت مادی نبود،بلکه در همان کوچه‌های شادگان و در نگاه‌های سپاسگزار هموطنانش معنا می‌یافت. او الگویی ماندگار از زنانی ساخت که با عزمی راسخ، تاریخ می‌سازند.
جریان‌سازی امید در تاریک‌ترین لحظات
این بانوی فداکار تنها یک ناظر گذرا نبود،که خود بانی جریانی از امید و پایداری شد. روحیه مقاومت او تا به امروز نیز الهام‌بخش دختران و زنان این مرز و بوم است.
میراثی برای نسل‌ها
امروز پس از دو سال از فقدان این قهرمان راستین،داستان زندگی‌اش همچنان زنده و تأثیرگذار است. او به ما آموخت که عشق به میهن شعار نیست، در عمل و ایثار متجلی می‌شود.
روحش شاد و یادش گرامی
در اولین سالگرد پرواز ملکوتی بی‌بی لوعه،سوگمندانه ولی پرامید، یادش را گرامی می‌داریم و پیمان می‌بندیم که راهش را ادامه دهیم. روانش شاد و یادش جاودان.
سخن آخر: چراغی که خاموش نمی‌شود
بی‌بی لوعه در جمع ما نیست،اما نور امیدی که در دل‌ها افروخت، هرگز نخواهد مرد. او نماد زنی است که با عشق و ایثار، نام خود را برای همیشه در تاریخ این سرزمین ثبت کرد.
نویسنده یادداشت : اعظم صمدزاده
