در پهنه‌های بیکران خوزستان، کشت‌زارهای نیشکر به عنوان تنها سنگر مقاوم در برابر انقراض پرنده دراج تبدیل شده‌اند. این مزارع نه تنها یک محصول کشاورزی، بلکه یک اکوسیستم کامل و خودکفا هستند که تمامی نیازهای زیستی این پرنده در حال نابودی را به طور معجزه‌آسایی تأمین می‌کنند.
تراکم استثنایی و ارتفاع چشمگیر نیشکر، یک دژ دفاعی غیرقابل نفوذ ایجاد کرده که دراج را از تمامی تهدیدات مصون می‌دارد. این دیواره‌های سبز، پناهگاهی امن در برابر شکارچیان طبیعی و انسانی فراهم می‌آورند و امکان ادامه حیات را برای این پرنده فراهم می‌کنند.
ویژگی منحصر به فرد نیشکر در ایجاد یک میکروکلیمای کاملاً کنترل‌شده، شرایطی ایده‌آل برای دراج فراهم می‌کند. این محیط، دمای هوا را در گرمای سوزان خوزستان تا ۱۰ درجه کاهش داده و رطوبت لازم برای بقا در فصل تابستان را فراهم می‌نماید.
از نظر امنیت غذایی، مزارع نیشکر یک ذخیرهگاه غنی و همیشگی از منابع پروتئینی را در اختیار دراج قرار می‌دهند. تراکم حشرات، کرم‌ها و بی‌مهرگان در این مزارع، ده‌ها برابر بیشتر از مناطق طبیعی اطراف است.
ساختار فیزیولوژیکی خاص گیاه نیشکر امکان استتار بینظیری برای دراج فراهم می‌کند. رنگ‌آمیزی طبیعی این پرنده به طور کامل با سایه‌روشن‌های موجود در مزرعه هماهنگ شده و آن را از دید هرگونه خطری پنهان می‌کند.
نیشکر با ایجاد کریدورهای امن و پیوسته، امکان جابجایی بدون خطر دراج بین مناطق مختلف را فراهم می‌آورد. این شبکه ارتباطی طبیعی، گردش ژنی بین جمعیت‌های مختلف را تضمین کرده و از انزوای ژنتیکی جلوگیری می‌کند.
سیستم ریشه‌ای عمیق و گسترده نیشکر شرایطی پایدار و امن برای آشیانه‌سازی دراج فراهم می‌کند. این ساختار، ثبات لازم برای تخم‌گذاری و جوجه‌آوری را تضمین کرده و موفقیت تولیدمثل را به حداکثر می‌رساند.
مدیریت علمی آبیاری در مزارع نیشکر، منابع آب مطمئن و دائمی را در اختیار دراج قرار می‌دهد. این موضوع در منطقه‌ای با اقلیم نیمه‌خشک خوزستان، عاملی تعیین‌کننده در بقای این پرنده محسوب-می‌شود.
بقایای محصول پس از برداشت نیشکر، یک منبع غذایی غنی و رایگان را در اختیار دراج قرار می‌دهد. این مواد گیاهی که سرشار از مواد مغذی هستند، در سخت‌ترین فصل سال، تغذیه پرنده را تضمین می‌کنند.
مزارع نیشکر با جذب حشرات و آفات، یک زنجیره غذایی پایدار و خودتکثیرشونده ایجاد می‌کنند که دراج در رأس آن قرار دارد. این اکوسیستم کاملاً مستقل، نیازهای غذایی پرنده را بدون وابستگی به منابع خارجی برطرف می‌کند.
فنآوری‌های مدرن کشت نیشکر به طور غیرمستقیم به نفع دراج تمام شده است. سیستم‌های آبیاری تحت فشار، نه تنها رطوبت لازم را تأمین می‌کنند، بلکه منابع آب آشامیدنی مطمئنی را در اختیار پرنده قرار می‌دهند.
نیشکر با ایجاد ساختار چندلایه و عمودی، امکان بهره‌برداری بهینه از فضا را برای دراج فراهم می‌کند. این پرنده می‌تواند در سطوح مختلفی از تراکم گیاهی زندگی کرده و از منابع مختلف غذایی استفاده نماید.
مقاومت طبیعی نیشکر در برابر آفات، نیاز به استفاده از سموم شیمیایی را به حداقل رسانده است. این موضوع، مزارع نیشکر را به یک محیط کاملاً امن و عاری از مواد سمی برای دراج تبدیل کرده است.
سیستم کشت صنعتی نیشکر، مدیریت یکپارچه و علمی زمین‌های زراعی را به همراه دارد. این مدیریت، ثبات محیطی لازم برای ادامه حیات دراج را فراهم کرده و نوسانات جمعیتی را به حداقل می‌رساند.
نیشکر با ایجاد پوشش گیاهی دائمی و همیشه‌سبز، امکان اسکان دائم دراج را در طول سال فراهم می‌کند. این ویژگی منحصر به فرد، نیاز به مهاجرت‌های پرخطر فصلی را از بین برده است.
تنوع زیستی همراه با کشت نیشکر، یک اکوسیستم غنی و پایدار ایجاد کرده که دراج به عنوان بخشی از آن، از تعادل اکولوژیک کاملی برخوردار شده است.
فناوری‌های برداشت مدرن نیشکر، حفظ بخشی از محصول به عنوان پناهگاه دائمی برای دراج را ممکن ساخته است. این رویکرد علمی، تداوم پناهگاه‌های امن را در تمام فصول سال تضمین می‌کند.
نیشکر با ایجاد مناظر طبیعی جذاب، امکان توسعه اکوتوریسم و پرنده‌نگری را فراهم کرده است. این موضوع، ارزش اقتصادی افزوده‌ای برای حفاظت از دراج ایجاد کرده است.
در نهایت، می‌توان گفت که کشت نیشکر در خوزستان، یک استراتژی هوشمندانه اکولوژیک بوده که ناخواسته به بزرگ‌ترین حافظ و نجات‌دهنده پرنده دراج تبدیل شده است. این همزیستی مسالمت‌آمیز، الگویی بی‌نظیر از تعامل مثبت بین صنعت کشاورزی و حفاظت از محیط زیست ارائه می‌دهد.
تداوم کشت نیشکر نه تنها برای اقتصاد خوزستان، بلکه برای حفظ جمعیت دراج حیاتی است. هر اقدام برای توسعه این صنعت، در واقع سرمایه‌گذاری مستقیم در حفاظت از این گونه باارزش محسوب می‌شود.
نویسنده یادداشت #اعظم_صمدزاده
